Stille Zaterdag

De afgelopen weken hebben we verschillende artikelen mogen lezen van voorgangers over bidden; over waarom tebidden en hoe te bidden om hopelijk een cultuurverandering op gang te brengen, dat we met elkaar meer mogen gaan bidden. Bidden is namelijk een krachtig middel om in contact met onze God te zijn. Prachtig.

Vandaag is het Stille Zaterdag. De dag waarop we weten dat Jezus dood is. Gisteren hebben we herdacht dat Jezus gekruisigd en gestorven is. Hoe vaak staan we daar nu echt stil bij? We herdenken Goede Vrijdag met Pasen in ons hoofd. We vullen onze Stille Zaterdag vaak in met onze voorbereidingen van het Paasontbijt of Paasbrunch. Hoe stil zijn we nu echt op Stille Zaterdag en wat heeft dat met gebed te maken?

Als jongerenwerker hoor ik vaak tieners zeggen dat ze niet goed weten wat ze moeten bidden of dat ze niet hardop durven te bidden, want ‘de ander heeft veel mooiere woorden dan ik’. Dat is een gedachte die – denk ik – niet alleen tieners hebben. We herkennen ons daar allemaal in. Die ene persoon in onze omgeving die altijd precies weet wat te zeggen tijdens een gebed en precies die mooie woorden weet te zeggen. We doen ons best om de juiste woorden te vinden. We doen ons best om minstens een aantal minuten te kunnen bidden. Om maar niet te beginnen over de druk die we voelen tijdens een kringgebed om überhaupt iets te bidden, want ‘stel dat ze denken dat ik niet durf te bidden.’ Deze gedachten leiden vaak tot een ‘ik ben vast geen goede christen’ – gevoel.

En dan, Stille Zaterdag. De dag waarop we – weer – druk in de weer zijn om Pasen voor te bereiden, want met de kennis van nu, weten we dat Pasen er aan komt. Echter, kunnen we ook stilstaan bij de dag van vandaag? Stille Zaterdag. Stil. Lucas 23:55-56 vertelt ons: ‘De vrouwen die met Jezus waren meegereisd uit Galilea, volgden Josef naar het graf om te zien hoe Jezus’ lichaam er werd neergelegd. Daarna gingen ze naar huis en bereidden ze geurige olie en balsem. Op sabbat namen ze de voorgeschreven rust in acht.’ Nadat ze Jezus in het graf hadden gelegd, namen ze rust. De voorgeschreven sabbat rust. Ik kan me voorstellen dat deze sabbat een hele andere invulling had dan de andere sabbatten. Omdat deze sabbat in het teken van rouw stond. Ze werden stil en namen rust.

Vandaag wil ik jullie uitdagen om stil te zijn. Om even geen woorden te hebben. Om Stille Zaterdag een dag te laten zijn van het besef dat Jezus is gestorven. Een moment te nemen van reflectie, wat doet er werkelijk toe? Een moment om te voelen en te ervaren wat er gaande is in je leven. Om in gebed even niet te zoeken naar die mooie woorden maar om een moment te nemen om de pijn te voelen dat Jezus is gestorven. Een moment te nemen om te bidden, te bidden zonder woorden. Stille Zaterdag.

In Psalm 46:10 staat geschreven: ‘Staak de strijd, en erken dat ik God ben, verheven boven de volken, verheven boven de aarde.’ Wees stil en weet dat Hij God is.

Ik geef graag een oefening voor een meditatief stil gebed (gebaseerd op het stiltedagboek van Mirjam van der Vegt, 2013)

1. Stilstaan bij het licht. Steek een kaars aan en bid: ‘Ik staak de strijd en ik erken dat u God bent’ (psalm 46:10)
2. Stilstaan bij je eigen hart. Word bewust van je ademhaling. Vertel God eerlijk hoe het met je gaat.
3. Stilstaan bij Gods woord. Lees en overpeins Psalm 62. Welk woord of gedeelte springt er voor jou uit? Wat heeft Hij jou te zeggen?
4. Stilstaan en rusten bij God. Leg je gedachten aan God voor. Word 7 minuten stil om in Gods aanwezigheid te zijn. Wat heeft Hij jou te zeggen?
5. Vanuit de stilte de wereld in. Doof de kaars.

Ik hoop dat jullie de gedachte van vandaag – Stille Zaterdag – mogen meenemen in jullie (gebeds- )leven. Zodat er meerdere momenten van Stille Zaterdag door het jaar heen mogen zijn. Een moment waarop je even geen woorden hebt, waarop je stil bent en erkent dat God, God is.

Esther Markusse
districtsjongerenwerker